اومود اورمولو
کتاب Who’s Afraid of Multilingual Education? با ترجمه فارسی "چه کسی از آموزش چندزبانه می‌هراسد؟" تالیف پژوهشگر کرد امیر کلان از دانشگاه تورنتو و دیتون به مترجمی هیوا ویسی منتشر شد. کتاب دربرگیرنده گفتگوهایی با پژوهشگران و پداگوگ‌های سرشناسی همچون تووه اسکوتناب-کانگاس، جیم کامینز، آجیت موهانتی و استیون بحری می‌باشد.
ضمن تشکر از زحمات آقای امیر کلان، به باورم کتاب یاد شده در کنار همه نقاط قوتی که دارد دارای نقاط ضعفی نیز هست که مهمترین آنها شکل گرفتن بنیان بحث اصلی کتاب بر روی "گفتمان غالب در ایران" هست، در حالیکه می‌بایست با دیدی نقادانه گفتمان غالب در ایران مورد نقد و بررسی قرار می‌گرفت و در کنار تشریح فواید احتمالی به مضرات گفتمان غالب در ایران نیز پرداخته می‌شد و حتی گفتمان آلترناتیو جدیدی نیز جهت واکاوی ارائه و مفهوم‌سازی می‌گشت. برای مثال به هیچ وجه جایگاه برتر و ویژه زبان فارسی و موقعیت غالب آن به نقد کشیده نشده و متاسفانه همانطور که در بندهای بالایی نیز ذکر شد اساس مباحث برای پایه تداوم موقعیت ویژه زبان اقلیت حاکم به پیش رانده شده است.
با نگاهی به مباحث ارائه شده توسط هر 4 پژوهشگر جهانی به خوبی می‌توان از عدم آگاهی آنان به مسائل مربوط به حوزه‌های زبانی، آموزشی، فرهنگی، بافت ائتنیکی، تاریخی و ... در ایران پی برد به طوریکه برخی از مباحث و مثال‌‌های ارائه شده تماما تضاد با موقعیت زبانی و آموزشی در ایران بوده و قابلیت تطابق و محقق‌شدن را ندارند. به همین سبب بحث‌ها بیشتر کلی‌گویی و بدون تحلیل وضعیت زبانی و آموزشی گروه‌های زبانی مغلوب در ایران و در عین حال عدم ارائه طرح علمی و پداگوژیک قابل استناد به پیش برده شده است.
عدم گفتگو و مصاحبه با پژوهشگران، پداگوگ‌ها، جامعه‌شناسان و زبان‌شناسانی از دیگر گروه‌های ائتنیکی غیرفارس ایران همچون تورک، عرب، بلوچ، لر و... یکی از مهمترین نقاط ضعف کتاب می‌باشد که سبب نگرش تک‌‌بعدی به مسائل زبانی بدون آگاهی از خواست‌ها، نظرات و پیشنهاد‌های احتمالی گروه‌های مغلوب زبانی گردیده است در حالیکه در بخش پایانی کتاب، هر چند کوتاه با پژوهشگر کردی در این زمینه گفتگو شده است. جای دادن به نظرات پژوهشگران گروه‌های مغلوب می‌توانست کتاب را جامع‌تر نموده و چشم‌اندازی پیش‌روی گروه‌های فرودست در ایران را فراهم سازد.
متاسفانه در نسخه ترجمه فارسی کتاب از 4 نام زبان آذری(دارای بار نژادپرستانه)، آذربایجانی، ترکی آذری و زبان ترکی برای نامیدن زبان تورکی در ایران استفاده شده است در حالیکه در تمام بخش‌های کتاب به درستی از نام "زبان کردی" در ایران، تورکیه و عراق نام برده شده است. ایکاش دقیقا به مانند زبان کردی از مفهوم صحیح "زبان تورکی" برای نامیدن بزرگترین گروه ائتنیکی-زبانی در ایران به درستی یاد می‌شد.
ترجمه فارسی دارای غلط‌های نگارشی، تایپی و ترجمه می‌باشد. در تمام متن نام تورکان اویغور در تورکستان(سین‌کیانگ) به اشتباه یوگار ترجمه شده است. پایان توضیح
مقدمه‌ی مؤلف برای نسخه‌ی فارسی
تمام جوامع به درجات متفاوت چندزبانه هستند و تصور یک جامعه‌ی تک‌زبانه بیشتر زاده‌ی وهم است تا واقعیت. در کنار تمدنهای هند و آفریقا، فلات ایران شاید از درخشانترین نمونه‌های تاریخی همزیستی و هم‌آمیختگی زبانی باشد. در مراسم رونمایی کتاب حاضر در دانشگاه تورنتو پروفسور تووه اسکوتناب-کنگاس به درستی مطرح کرد که در دوران اخیر مهمترین تحقیقات چندزبانگی نه از غرب که از حوزه‌ی هند و آفریقا می‌آید و اظهار امیدواری کرد که انتشار این کتاب دریچه‌ای باشد برای یادگیری از تعاملات چندزبانه در حوزه‌ی جغرافیایی ایران. بر خلاف آموزش چندزبانه در غرب، که عموماً از دل روابط پیچیده و نابرابر استعماری بین کشورهای مادر و مهاجران به آنها یا ورود استعمارگران به سرزمینهای بومی شکل گرفته است، آموزش چندزبانه با محوریت زبان مادری در ایران میتواند بر زمینه‌ی تاریخ بلند روابط ارگانیک و محترمانه‌ی بین زبانهای اقوام ساکن در آن منطقه شکل بگیرد. چنین نظام آموزشی نه تنها از طریق روابط برابر و دموکراتیک منشأ خیر برای شهروندان ایران، بلکه به خاطر غنای زبانی، فرهنگی، و آموزشی فلات ایران منبع الهام برای دیگر جوامع خواهد بود.
ترجمه فارسی کتابWho’s Afraid of Multilingual Education? از لینک قابل دانلود هست.
مقالات مرتبط:
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر