نویسنده: سردار داغچی
جغرافيا:
كشور پهناور هند در جنوب قاره آسيا واقع گرديده است. هند با مساحت 3287263 كيلومتر مربع – 3214 كيلومتر از شمال تا جنوب و 2933 كيلومتر از شرق تا غرب – هفتمين كشور بزرگ جهان می باشد. كشور هند به صورت شبه جزيره اى مثلثى شكل است كه قاعده آن به شمال كوه هاى هيماليا، ضلع شرقى آن به خليج بنگال و ضلع غربى آن به درياى عمان و راس آن در جنوب، به اقيانوس هند منتهى مى گردد. اين كشور از شمال غربى به پاكستان، از شمال به چين، بوتان، نپال و تبت، از شرق به ميانمار و از جنوب و جنوب غربى به اقيانوس هند منتهى مى گردد. هند يك كشور استوايى است و در طول سال شرايط آب و هوايى متنوعى را در مكان ها و زمان هاى گوناگون تجربه مى كند.
دين و زبان:
طبق سرشمارى سال 2007 ميلادى جمعيت هند يك ميليارد و صدوبيست ميليون و هشتصد و شصت و شش هزار نفر مى باشد، از اين نظر هند دومين كشور پرجمعيت جهان است. هند به مانند يك بوم نقاشى بى نظيرى است كه از ادغام گروه هاى قومى پيرو فرهنگ ها و اديان گوناگون به وجود آمده است. مطابق قانون اساسى هند كه در سال 1949 ميلادى به تصويب و از سال 1950 به اجرا در آمده است، هند كشورى سكولار بوده و هيچ مذهبى به عنوان مذهب رسمى در قانون اساسى اين كشور به رسميت شناخته نشده است. پيروان تمام اديان بزرگ جهان در اين كشور سكونت دارند. زبان رسمى كشور هند، هندى با خط ديوانگيرى است كه 30 درصد جمعيت هند با آن تكلم مى كنند، با اين حال مطابق قانون اساسى كشور، 22 زبان ديگر از قبيل آسامى، بنگالى، گجراتى، كانارايى، كشميرى، كوكانى، مالايالم، مانى پورى، نپالى، اوريا، پنجابى، سانسكريت، سندى، تاميل، تيلگو و اردو و. . . نيز در هندوستان به رسميت شناخته شده است. زبان انگليسى از سالها پيش از استقلال كشور زبان ادارى و رسمى بوده و طبق توافقات به عمل آمده پس از استقلال (سال 1947 ) نيز به عنوان زبان ادارى باقى ماند. در حال حاضر، كل آموزش عالى و قسمت اعظم مكاتبات ادارى اين كشور به زبان انگليسى صورت مى گيرد. قانون اساسى هند زبان هاى هندى و انگليسى را به عنوان زبان هاى ارتباطات رسمى به رسميت مى شناسد. افزون بر موارد ياد شده، در حدود 165 گويش در سراسر هند مورد تكلم قرار مى گيرند.
ساختار سياسى:
كشور هندوستان، طى سال 1947 ميلادى از طريق مبارزه ى مسالمت آميز به رهبرى مهاتما گاندى استقلال خود را بدست آورد. سپس قانون اساسى آن تصويب گرديد و در روز 26 ژانويه 1950 به يك جمهورى بدل شد. سازمان ملل متحد، دوم اكتبر، زادروز مهاتما گاندى را هر سال به عنوان روز جهانى بدون خشونت گرامى ميدارد. هندوستان از آن زمان تاكنون عضو كشور هاى مشترك المنافع و سازمان ملل متحد مى باشد. حكومت هند جمهورى پارلمانى است و به صورت فدرال اداره مى گردد. نوع حكومت هند جمهورى چند حزبى فدرال با دو مجلس قانونگذارى است. كشور هند، از 28 ايالت و 7 منتطقه متحد (فرماندارى كل) متشكل مى گردد. بالاترين مقام رسمى كشور، رئيس جمهور و بالاترين مقام ايالتى استانداران مى باشند كه توسط رئيس جمهور تعيين و با فرمان وى به محل ماموريت اعزام مى گردند. هر ايالت از شوراى ايالتى و كابينه مستقل برخوردار مى باشد. قوه مقننه هند، متشكل از دو مجلس قانون گذارى تحت عناوين (Rajya Sabha) و (Lok Sabha) مى باشد. نمايندگان مجلس اول با راى مستقيم مردم و نمايندگان مجلس دوم به طور غير مستقيم توسط نمايندگان مجالس ايالتى براى مدت شش سال انتخاب مى گردند. هند بزرگترين جمهورى در كره ى زمين با يك نظام پارلمانى است كه شهروندان بالاى 18 سال نمايندگان خود را به طور مستقيم انتخاب مى كنند. اين كشور داراى قوه قضائيه مستقل است كه ديوان عالى هند در راس آن قرار دارد.
اقتصاد:
هند كه از لحاظ برابرى قدرت خريد چهارمين اقتصاد بزرگ دنيا محسوب می شود، در حال تبديل شدن به يك قدرت اقتصادى بزرگ است. توليد ناخالص ملى هند براى نخستين بار در سال 2007 از مرز يك هزار ميليارد دلار آمريكا گذشت و طى سال 2008-2009 به 1079 ميليارد دلار آمريكا رسيد. در نتيجه ى اصلاحات اقتصادى اواخر دهه 1980 و اوايل دهه 1990 ، هند با رشد ميانگين 9 درصد توليد ناخالص ملى در خلال سالهاى 2005 تا 2009 به عنوان يكى از اقتصادهاى در حال گسترش سريع جهان ظهور كرد. هم اكنون، بخش خدماتى با سهمى معادل 57 درصد به عنوان بخشى اصلى از اقتصاد هند پديدار گرديده و هند را به كانونى براى خدمات صادراتى در حوزه فن آورى اطلاعات بدل كرده است. همچنين بخش هاى صنايع توليدى و كشاورزى نيز نقش قابل ملاحظ هاى در توليدات ملى دارند. هند در عرصه هاى مختلف علوم و فن آورى پيشرفت قابل ملاحظ هاى داشته است. در واقع چنين رشد فوق العاد هاى در آموزش عالى و فنى و فعاليتهاى پژوهشى و عمرانى از سوى كشورى انجام میگيرد كه شايد سومين ذخيره نيروى انسانى آموزش ديده در جهان را داراست. همچنين هند با مجموع هاى از ماهواره هاى ارتباطى، جمع آورى اطلاعات و نقشه كشى در مهار فن آورى فضايى در عرص ههاى غير نظامى به عنوان يك مبتكر و پيشگام ظاهر گرديده است. هند چشم اندازى وسيع از جاذبه هاى جهانگردى، ميراث غنى معمارى، بناهاى تاريخى، جنگلهاى بارانى حاره اى مسحور كننده، كوه هاى الهام بخش، درياهاى خروشان، سواحل آرام و خلوتگاه هاى نشاط بخش را تقديم می كند. هر سال بيش از پنج ميليون گردشگر خارجى از هند ديدن می كنند. هند همچنين با زير ساختهاى قوى و پيشرفته در حوزه ى سلامت، مقصد رضايت بخشى براى گردشگرى پزشكى در آسياست.
زبان و سيستم آموزشى:
طرح عملى گسترش علم و دانش و آزادى انديشه درميان شهروندان هندى، در قانون اساسى اين كشور لحاظ گرديده است. مطابق تبصره 45 قانون اساسى دولت موظف است از زمان صدور اين قانون، كودكان رده هاى سنى 5 تا 14 سال را تحت پوشش آموزش رايگان و اجبارى قرار دهد. در طول قرن يازده، مسلمانان چندين مدرسه ابتدايى و متوسطه، دانشكده و حتى چندين دانشگاه در شهرهاى مختلفى همانند دهلى، لاكنو و الله آباد تاسيس نمودند. در اين مدارس زبان عربى به عنوان زبان تعليمى به كار گرفته مى شد.
در اكثر ايالات، زبان مادرى يا زبان محلى به عنوان واسطه آموزشى مورد استفاده قرار مى گيرد. اين در حالى است كه تسهيلات آموزشى و ساير امكانات از مكانى به مكان ديگر متفاوت مى باشد. علاوه بر مناطقى از كشور كه مردمانش به زبان هندى تكلم مى نمايند در اكثر ايالت هاى غير هندى زبان، آموزش زبان هندى اجبارى است. آموزش اجبارى زبان هندى از ايالتى به ايالت ديگر متفاوت مى باشد. اين در حالى است كه آموزش هندى در تاميل نادو، ترى پورا و ناحيه كاريكال پوند يچرى اجبارى نمى باشد. آموزش زبان انگليسى در تمامى ايالات به غير از ايالت بيهار، اجبارى مى باشد. با وجود اين كه آموزش انگليسى در اكثر مدارس اجبارى است، از ايالتى به ايالت ديگر متفاوت مى باشد. به طور كلى آموزش انگليسى در اغلب ايالات در كلاس هاى 6 الى 10 اجبارى مى باشد. از جمله برنامه هاى درسى پنج سال اوليه آموزش ابتدايى مى توان به آموزش محيطى، رياضى، هنر، آموزش كار و فعاليت هاى بهداشتى و آموزش يك زبان با تاكيد بر زبان مادرى اشاره نمود. در دبستان، رياضيات، علوم و تكنولوژى، آموزش زبان هاى هندى، انگليسى و يك زبان محلى، تربيت بدنى و بهداشت، علوم اجتماعى، هنر و آموزش كار به دانش آموزان ارائه مى گردد.
در اكثر دانشگاه هاى كشور، زبان انگليسى به عنوان واسطه آموزشى به شمار مى رود. اين در حالى است كه برخى دانشگاهها و دانشكده ها به آموزش برنامه هاى آموزشى به واسطه زبان هاى هندى و محلى كفايت كرده اند. آموزش كارشناسى در اكثر مراكز آموزش عالى به زبان انگليسى ارائه مى گردد. گفتنى است كه واسطه ى آموزشى آموزش هاى علمى، فنى و حرفه اى نيز زبان انگليسى است.
مواد آموزشى در هند عبارتند از:
1- واحد هاى پايه ( 20 درصد): آموزش تاريخچه هند – روانشناسى آموزش
2- واحد هاى تخصصى ( 30 درصد): آموزش زبان (زبان مادرى و زبان انگليسى) – آموزش رياضى – آموزش علوم طبيعى – آموزش علوم انسانى – آموزش بهداشت و تربيت بدنى – آموزش هنر – آموزش عملى
3- واحد هاى تخصصى فوق العاده ( 10 درصد): آموزش علوم / آموزش علوم اجتماعى و گزينش
4- واحد هاى كارورزى ( 40 درصد): كار عملى – مشاركت در آموزش (در كلاس هاى ابتدايى و دوره دوم ابتدايى)
اصول و اهداف كلى آموزش:
از جمله مهمترين اهداف آموزشى كشور هندوستان مى توان به موارد ذيل اشاره نمود:
1- نشر دانش و آزداى افكار در ميان كليه شهروندان هندى
2- ارائه رايگان آموزش پايه به كليه كودكان رده سنى 14 سال
3- رعايت حقوق شهروندى با توجه به زبان، خط و فرهنگ بومى
4- توجه ويژه به علائق اقتصادى و آموزشى مناطق محروم و دور افتاده كشور.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر